Epilog

"Kochać to także umieć się rozstać. Umieć pozwolić komuś odejść, nawet jeśli darzy się go wielkim uczuciem. Miłość jest zaprzeczeniem egoizmu, zaborczości, jest skierowaniem się ku drugiej osobie, jest pragnieniem przede wszystkim jej szczęścia, czasem wbrew własnemu. "

                                                                                     Vincent van Gogh

Radzę sobie. Bo jak mam przetrwać inaczej? Czasem życie nie układa się po naszej myśli, czasem nie jest tak jakbyśmy pragnęli. Ale dla niektórych osób trzeba starać się jakoś żyć. Jakoś, to dobre określenie. Pusta kawalerka wypełniająca oprócz mojej krzątaniny czasem śmiech przyjaciół czy jęki rozkoszy Katriny. Siatkówka? Coś dla czego poświęciłem Ją. Teraz nie umiem odpowiedzieć czy był to dobry wybór. Z jednej strony patrząc był świetny, z drugiej natomiast cóż straciłem Ją, to mówi samo za siebie. Ale ani siatkówki ani Jej w moim życiu już nie ma. Kariera się kończy, a miłość, a ona? Wypala się?

 I pewnie mogę zadać sobie pytanie dlaczego? Dlaczego ja wciąż Ją kocham, po tym wszystkim? Ale po co? Chyba tylko, aby kolejny raz załamać się nad swoją głupotą. Tak szczerze powiedziawszy, nie wiem. Nadzwyczajnie w świecie nie wiem. Miłości nie da się wytłumaczyć. Jest ona niewytłumaczalnym uczuciem. Jest zagadką od tysięcy lat, której i ja najlepszy atakujący wszech czasów nie umiem wytłumaczyć. Jest czymś co każdy z nas pragnie, ale kiedy już ją traci chce ją wyrzuć ze swojego umysłu, serca. Chce się jej pozbyć. Ale nie ja. 

Zbyt mocno i zbyt długo Ją kocham. Zbyt dużo dla Niej wycierpiałem. Sprawiła, iż jestem silny, tak niewyobrażalnie silny. Jest moim motorem napędowym, moją bombą zegarową tykającą codziennie, z którą muszę żyć. 

Miłość nie jest rzeczą, którą dostaję się ot tak i ma się ją całe życie. Trzeba o nią każdego dnia walczyć. Ja? Ja dnia 1 października się poddałem. I wyjechałem. Przestałem walczyć. Wyjechałem tam gdzie sądziłem, że ona wciąż będzie, ale jej nie było. Po prostu. 

Kocham Ją.

I dziś już wiem, że kochać kogoś to nie tylko szczęście, radość i wspaniałe uczucie. To także cierpienie. Kiedy musisz pozwolić komuś odejść, bo czasem jest to jeden z warunków miłości. 

Kochać to także umieć się rozstać. Umieć pozwolić komuś odejść. 

Byłaś w moich myślach

Wchodziłem w to głębiej, każdego dnia

Zgubiłem się w czasie

Po prostu myśląc o Twojej twarzy

Bóg jeden wie, ile zajęło mi rozwianie moich wątpliwości

Jesteś jedyną, którą pragnę.

Nie wiem czemu jestem przerażony

Przecież byłem tutaj wcześniej

Każde uczucie, każde słowo

Wyobraź sobie to wszystko

Nigdy nie będziesz wiedziała, jeśli nigdy nie spróbujesz

Zapomnieć o przeszłości i po prostu być moją

Ośmielam pozwolić siebie być twoim, twoim jedynym i jedynym

Obiecuję, że jestem tego wart

Abyś trzymała mnie w swoich ramionach

Więc chodź, daj mi szansę

Aby udowodnić, że jestem jedynym, który może przejść tę milę

Zanim zacznie się koniec

Byłem w twoich myślach

Trzymałaś się każdego słowa, które wypowiedziałem

Gubiłaś się w czasie

Przy wspominaniu mojego imienia

czy kiedykolwiek będę wiedział, jak to jest mieć cię blisko?

I czy powiesz mi, że nieważne jaką drogę wybiorę, pójdziesz ze mną?

Nie wiem czemu jestem przerażony

Przecież byłem tutaj wcześniej

Każde uczucie, każde słowo

Wyobrażałam sobie nie raz

Nigdy nie będziesz wiedziała, jeśli nigdy nie spróbujesz

Zapomnieć o przeszłości i po prostu bądź moją

Ośmielam pozwolić siebie być twoim, twoim jedynym i jedynym

Obiecuję, że jestem tego wart

Abyś trzymała mnie w swoich ramionach

Więc chodź, daj mi szansę

Aby udowodnić, że jestem jedynym, który może przejść tę milę

Zanim zacznie się koniec

Wiem, że nie łatwo tak oddać swoje serce

Wiem, że nie łatwo tak oddać swoje serce

Nikt nie jest idealny

Wiem, że nie łatwo tak oddać swoje serce

Zaufaj mi nauczyłem się tego

Nikt nie jest idealny

Wiem, że nie łatwo tak oddać swoje serce

Zaufaj mi nauczyłem się tego

Nikt nie jest idealny

Wiem, że nie łatwo tak oddać swoje serce

Zaufaj mi nauczyłem się tego

Nikt nie jest idealny

Wiem, że nie łatwo tak oddać swoje serce

Zaufaj mi nauczyłem się tego

Ośmielam pozwolić siebie być twoim, twoim jedynym i jedynym

Obiecuję, że jestem tego wart

Abyś trzymała mnie w swoich ramionach

Więc chodź, daj mi szansę

Aby udowodnić, że jestem jedynym, który może przejść tę milę

Zanim zacznie się koniec

Chodź, daj mi szansę

Aby udowodnić, że jestem jedynym, który może przejść tę milę

Zanim zacznie się koniec

"Żadna wielka miłość nie umiera do końca. Możemy strzelać do niej z pistoletu lub zamykać w najciemniejszych zakamarkach naszych serc, ale ona jest sprytniejsza - wie, jak przeżyć. 
                                                                                     Jonathan Carroll 

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

W piosence powyżej jest zamieniony rodzaj. 

Patryk do dla Ciebie ! 

Wiem, że nigdy zapewne tego nie przeczytasz, ale to nic.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------

Dzisiaj się z Wami tutaj żegnam. Żegnam się także ze smutnym opowiadaniem, które szczerze powiedziawszy polubiłam. Byłabym wdzięczna, jakbyście w komentarzach napisały coś :) Może być nawet jednym słowem. Zrobiło by mi się na pewno miło ;3

 Dziękuję za to że byłyście ! Za to że mogłam dla Was tworzyć ! Przepraszam za wszelkie błędy, nieprawidłowości, które chcąc nie chcąc pojawiać się muszą :P Nikt ani nic w końcu nie jest idealne. 

Opowiadanie kończy się jak się kończy. Myślę, że kiedyś jeszcze do niego wrócę, ale nie obiecuję. Narobiło się w moim życiu trochę problemów, spraw które muszę pozałatwiać, wyborów i decyzji, od których zależy moje dalsze życie. Dlatego nic nie obiecuję. Ale przyznam, że od początku miało się tak skończyć. Po prostu w trakcie jego pisania przyszła mi ochota na ciągnięcie go dalej. Ale nie teraz. 
 Filip zmarł, Karolina cierpi, a wraz z nią cierpi Zbyszek. Człowiek, który w moich wyobrażeniach kocha i kochał ją ponad wszystko. Zauważyłam, że wiele osób nie zrozumiało tego dlaczego Karolina rozstała się ze Zbyszkiem. To chyba dobre miejsce aby wyjaśnić. Otóż miłość jest trudna. Dla osoby, którą tak bardzo się kocha można poświęcić wszystko. A dla jej szczęścia jeszcze więcej. Karolina sądziła, może trochę nie umiejętnie, że jeśli się rozstanie ze Zbyszkiem i pozwoli mu rozwijać się siatkarsko, czyli tak jak bardzo tego pragnął, rozwijać się we Włoszech w świetnych klubach co było jego marzeniem, sprawi iż będzie szczęśliwy. Chciała mu w pewien sposób wszystko ułatwić, tylko niestety utrudniła. Dla swojego własnego nieszczęścia jakim bez wątpienia była strata Zbyszka pozwoliła mu wyjechać. A potem na jej drodze pojawił się Filip. A wtedy, kiedy Zbyszek znów się pojawił i ona dowiedziała się, że on wciąż ją kocha po prostu nie mogła zostawić Filipa. Bo on by nie zrozumiał. A Zbyszek tak. Bo miłość wszystko rozumie. 

Moim skromnym zdaniem jest to najlepsze opowiadania jakie do tej pory napisałam. 

Jestem z niego dumna, naprawdę dumna. 

JESZCZE RAZ DZIĘKUJĘ !

Idalia Makowska

"Czasem trzeba kogoś stracić, żeby zauważyć jak bardzo się go kochało."